КулЛиб - Классная библиотека! Скачать книги бесплатно
Всего книг - 712687 томов
Объем библиотеки - 1401 Гб.
Всего авторов - 274526
Пользователей - 125070

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

Влад и мир про Шенгальц: Черные ножи (Альтернативная история)

Читать не интересно. Стиль написания - тягомотина и небывальщина. Как вы представляете 16 летнего пацана за 180, худого, болезненного, с больным сердцем, недоедающего, работающего по 12 часов в цеху по сборке танков, при этом имеющий силы вставать пораньше и заниматься спортом и тренировкой. Тут и здоровый человек сдохнет. Как всегда автор пишет о чём не имеет представление. Я лично общался с рабочим на заводе Свердлова, производившего

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
Влад и мир про Владимиров: Ирландец 2 (Альтернативная история)

Написано хорошо. Но сама тема не моя. Становление мафиози! Не люблю ворьё. Вор на воре сидит и вором погоняет и о ворах книжки сочиняет! Любой вор всегда себя считает жертвой обстоятельств, мол не сам, а жизнь такая! А жизнь кругом такая, потому, что сам ты такой! С арифметикой у автора тоже всё печально, как и у ГГ. Простая задачка. Есть игроки, сдающие определённую сумму для участия в игре и получающие определённое количество фишек. Если в

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
DXBCKT про Дамиров: Курсант: Назад в СССР (Детективная фантастика)

Месяца 3-4 назад прочел (а вернее прослушал в аудиоверсии) данную книгу - а руки (прокомментировать ее) все никак не доходили)) Ну а вот на выходных, появилось время - за сим, я наконец-таки сподобился это сделать))

С одной стороны - казалось бы вполне «знакомая и местами изьезженная» тема (чуть не сказал - пластинка)) С другой же, именно нюансы порой позволяют отличить очередной «шаблон», от действительно интересной вещи...

В начале

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).
DXBCKT про Стариков: Геополитика: Как это делается (Политика и дипломатия)

Вообще-то если честно, то я даже не собирался брать эту книгу... Однако - отсутствие иного выбора и низкая цена (после 3 или 4-го захода в книжный) все таки "сделали свое черное дело" и книга была куплена))

Не собирался же ее брать изначально поскольку (давным давно до этого) после прочтения одной "явно неудавшейся" книги автора, навсегда зарекся это делать... Но потом до меня все-таки дошло что (это все же) не "очередная злободневная" (читай

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).
DXBCKT про Москаленко: Малой. Книга 3 (Боевая фантастика)

Третья часть делает еще более явный уклон в экзотерику и несмотря на все стсндартные шаблоны Eve-вселенной (базы знаний, нейросети и прочие девайсы) все сводится к очередной "ступени самосознания" и общения "в Астралях")) А уж почти каждодневные "глюки-подключения-беседы" с "проснувшейся планетой" (в виде галлюцинации - в образе симпатичной девчонки) так и вообще...))

В общем герою (лишь формально вникающему в разные железки и нейросети)

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).

Бедна басота [Віктар Гардзей] (fb2) читать постранично, страница - 88


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

прызнайся: ты падстроіў, каб Ляксей Хамутовіч упаў з каня?

- Ну, я! А што?

- Што, што! Ты ж не Хамутовічу, а мне жыццё скалечыў.

- Не разумею. Як скалечыў?

- Так і скалечыў! - са злосцю выдыхнула Ядзюня. - Калі б Ляксей не скульнуўся з каня, то не разбіўся б. Калі б не разбіўся, то ў бальніцу не папаў бы. Калі б не папаў у бальніцу, то не знюхаўся б з тою чорнаю выжлай і мяне не кінуў бы. - На вейках у Ядзюні бліснулі слёзы. - Цяпер зразумеў? А калі зразумеў, дык тэпай хутчэй у сваё войска!

- Не плач, рыжая! Прыйду з салдатаў - вазьму замуж. І хлопца твайго на сваё прозвішча перапішу.

- Дурань! Я ж не па табе плачу. Мне вочы дым выядае.

- А-а! Хіба што дым, - уздыхнуў Ванька Заяц і, не азіраючыся, марудна пацёгся на свежыя выжарыны ў баравым ляску.

- Іш, чаго захацеў! Буду я па ім плакаць!

Нязграбны венік, які з горам папалам, седзячы дома на ганку, звязала Ядзюня, не страціў яшчэ свежасці і густога бярозавага водару, калі пайшлі спорныя перадасеннія дажджы. Нездарма казалі: буйная, як боб, раса - да пахаладання, да перамены надвор'я. Спачатку доўга прыпарвала, паветра ўсё больш насычалася вільгаццю, і вось аднойчы вялікая попельная хмара, выплыўшы з-за Агарэвіцкага балота, цалкам накрыла Малое Сяло. Абвальны лівень з грымотамі і маланкамі ўспучыў перасохлую, сасмяглую зямлю, напаіў пажухлыя сады, абмыў на дрэвах руды пыл. Пасля зацяжных дажджоў, што пачаліся ўслед за доўгачаканай і выратавальнай навальніцай, увачавідкі паправілася, зазелянела паша, у водмаладзь пайшла бульба, ажылі пакрысе вясковыя агароды. Працяглая засуха, аднак, нарабіла шкоды, чакаўся значны недабор ураджаю, і, не спадзеючыся на вельмі жытны калгасны працадзень, маласельцы з журботай думалі, што і гэтай зімой ім давядзецца жыць надгаладзь, не маючы нічога лішняга ні сабе, ні на продаж.

Цёплымі маладзіковымі начамі, дзякуючы ўсё тым жа зацяжным дажджам, на пачатку верасня ў маладых сасонніках і на параслях з зямлі палезлі праўдзівікі - хоць іх касой касі, у верасовых нерушах спорна пракінуліся чырвонагаловікі, у сіўцы вакол палян і на ўзлесках знайшліся тлустыя маслякі, старыя пні ў змрочных ельніках кучна абсыпаліся цыбатымі апенькамі. Шчодры вераснёўскі лес прынёс людзям усё ж нейкае суцяшэнне: мала хлеба, дробная бульба, марныя агуркі, дык узімку на стале будзе хоць вараная капуста з сушанымі грыбамі. На баравіны, у дубровы і бярозавыя гаі, забыўшы пра іншыя неадкладныя справы, кінуліся незлічоныя чароды грыбнікоў з пудовымі кашамі і вялікімі, сплеценымі з луцця, карзінамі. Маршрут у маласельцаў адзін і той жа: паўз Капцы, паўз Імшэчак, а там, далей, пачынаюцца самыя цікавыя грыбныя мясціны. Вось толькі Імшэчак, яшчэ нядаўна прыгожы і маляўнічы, цяпер не пазнаць - пасля летняга пажару ён стаў нязвыкла чужы і незнаёмы.

З пачарнелай балацявіны прагорклы дым ужо даўно не паўзе на Горскую, таму што запозненыя жнівеньскія дажджы патушылі жар у глыбокім тарфянішчы. На выгаралых ямах упокат ляжаць апечаныя ў зыры бярозкі, на алёсах і на струзе ўшчэнт пажоўклі лахачоўнік і багун, у шыях між пажухлымі верасовымі астраўкамі агонь бязлітасна спляжыў чорнагалоў і асаку-разак. Напрадвесні, калі надарыцца бяскорміца, зжаць тут ужо не будзе чаго. З другога боку Імшэчка, залітага ў западзінах дажджавою вадой, датла згарэла спарахнелая бабрыная хатка, адны дробныя асмалкі і кураўкі засталіся ад гарбатай плаціны, якую калісьці цераз шырокую пратоку збудавалі прыблудныя бабры. Ручай, перасохлы ў спякоту, зноў паўнаводны і, хоць не такі чысты, як у колішнія гады, выцякаючы з пратокі, зноў паўз голыя выжарыны няспешна бруіцца ў недалёкую Кудаху.

Змрочным і непрыглядным Імшэчак будзе да першага снегападу, пакуль нацянькі цераз гаці і брады на святое Ўвядзенне сюды не прыблытаецца расхрыстаны, басаногі Зюзя. Валадар холаду сярдзіта зачмыхае ў сівую бараду, і снежаньскія мяцеліцы аж да вясны схаваюць пад белай коўдрай жахлівую і злавесную чарнату лясной балацявіны.