Загоны [Сакрат Яновіч] (fb2) читать постранично, страница - 3
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- . . .
- последняя (63) »
ДЗЯГА
На бацькоўскім сходзе ў шостым класе настаўнік прачытаў уголас сем двоек сына: матэматыка, гісторыя, фізіка, геаграфія, польская мова, руская мова, беларуская мова. Толькі біялогію ведаў ён на пяцёрку. — Быў першым вучнем... — сказаў сумны настаўнік. Бацька анямеў. У той вечар ён доўга шукаў сына — заглядаў пад стол у кухні, асвятляў запалкамі куты пад ложкамі, палез па лесвіцы на гару, хадзіў у хлеў і да гумна. Абышоў сад і задворкі. Лістападаўская завіруха скакала да вачэй. Заспявалі першыя пеўні, а сына няма. Маці мацней заплакала, бацька абмяк. Вышаў дагледзець карову, якая выкруціла ў плоце нагу. — Абжора ліхая, чорт носіць яе па платах, — бацьку аж свярбела нашпарыць карову віламі па скабах. У шопцы, за хлявом, дзе начавалі куры, выбухнуў лопат крылаў і несамавіта засакатаў певень. «Тхор!» — ладумаў бацька і падкруціў кнот ліхтара, на бягу шукаючы каменя ў балоце. — Сем двоек... — прахрыпеў бацька; дрыжачаю рукою паставіў ліхтар і паволі расперазаў дзягу. — Тата... татачку!... больш не буду!!... папраўлюся!!! Певень шмыгануў першым, забрахалі сабакі, За сцяною ляніва рохкаў кормнік — як бы штосьці лічыў. Прышоў начны стораж. Было ўжо па ўсім. Бацька падкідаў ботам іржавыя гаршчкі з зямлёю, у якіх расла рунь. Сын заікліва прызнаваўся, што прычынаю яго двоек была кніжка аб гадоўлі курэй, якую чытаў. Вычытаў, што куры нясуцца і зімою, калі даваць ім рунь, жарству, тоўчаныя лупіны яек, сечаныя буракі... куратнік цёпла абкласці снапамі саломы... — Здурэў, зусім здурэў!! — затросся бацька, заўважыўшы стоража. — Дзіця маё, чаму не вучышся, глупствамі займаешся!? — галасіла маці. — Больш не буду... — усхліпнуў сын, хаваючыся за матчыну спіну. На дровах пад страхою праспяваў певень, падкурчыў нагу і рыбіным вокам утаропіўся на ліхтар. Стораж пашоў. Вёска надоўга мела ўцеху. Чыстая смехата: сын мацае курэй! На весну настаўнік арганізаваў гурток юных гадоўцаў. Сын не запісаўся ў гурток. Яму часта снілася, як бацька распярэзвае дзягу...САЛЮТ
Калі апавешчана безагаворачную капітуляцыю фашыстоўскай Нямеччыны, мы цэлай шайкай пабеглі на луг, расклалі вогнішча, укацілі ў вогнішча снарад і з радасцю «урр-рр-аа!» пахаваліся ў абваленых акопах. Галлё было даволі мокрае, агонь душыўся ў густым дыме, і снарад ляжаў бездапаможны, і бязрукі, не могучы нас пацешыць. Тады выскачыў Ляры, за ім Піндаль, потым я, а за мною Зяграч. Падыйшлі да снарада, ён ляжаў з гільзаю. Я паспеў глянуць толькі на гільзу і заснуў. Прыснілася цемната. Калі прачнуўся і расплюшчыў вочы, каля мяне ляжаў Зяграч з гільзаю ў жываце; зайздросна трымаўся за яе аберуч, як за цацку старэйшага брата. У канцы луга хтосьці круціўся, бы пастух, якога моцна пабілі за каровы ў шкодзе. Гэта Піндаль. Я схапіўся на ногі і чуць не зваліўся, страшэнна запякла кулына! У бальніцы дасталі з кулыны два пярэднія і адзін кутні зуб Ляра. Усё, што па ім засталося. Маю іх. Ведаю, што гэта немагчыма, але ад пэўнага часу стараюся забыць пра іх, яны зусім такія самыя, як зубы ў майго падрастаючага сына.ЁН
У школе вечарынка. Дзяўчаты фанабэраць. Хлопцы прытвара-юцца занятымі. А ён збоку, каб першым паспець да Зіны, калі зайграюць танец. Зіна вельмі прыгожая, але яна не ўмее танцаваць, танцуе цяжка і ён цешыцца, што ніхто яму не адбярэ яе. Выводзіць яе на сярэдзіну, каб усе бачылі гэта, ловіць усмешкі, як белакрылыя ма-тылі, ад якіх адна радасць. Стаўшы дарослым, ён помніў аб тым. I ад таго, ныраючы ў хітрасцях жыцця, рабілася яму гідка.ПРЫБЫТАК
Калі зіма ўжо пабітая, але яшчэ прытаілася ў- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- . . .
- последняя (63) »
Последние комментарии
14 часов 30 минут назад
20 часов 52 минут назад
21 часов 36 секунд назад
21 часов 28 минут назад
21 часов 32 минут назад
21 часов 33 минут назад