КулЛиб - Классная библиотека! Скачать книги бесплатно
Всего книг - 714647 томов
Объем библиотеки - 1414 Гб.
Всего авторов - 275117
Пользователей - 125172

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

A.Stern про Штерн: Анархопокалипсис (СИ) (Фэнтези: прочее)

Господи)))
Вы когда воруете чужие книги с АТ: https://author.today/work/234524, вы хотя бы жанр указывайте правильный и прологи не удаляйте.
(Заходите к автору оригинала в профиль, раз понравилось!)

Какое же это фентези, или это эпоха возрождения в постапокалиптическом мире? -)
(Спасибо неизвестному за пиар, советую ознакомиться с автором оригинала по ссылке)

Ещё раз спасибо за бесплатный пиар! Жаль вы не всё произведение публикуете х)

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
чтун про серию Вселенная Вечности

Все четыре книги за пару дней "ушли". Но, строго любителям ЛитАниме (кароч, любителям фанфиков В0) ). Не подкачал, Антон Романович, с "чувством, толком, расстановкой" сделал. Осталось только проду ждать, да...

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).
Влад и мир про Лапышев: Наследник (Альтернативная история)

Стиль написания хороший, но бардак у автора в голове на нечитаемо, когда он начинает сочинять за политику. Трояк ставлю, но читать дальше не буду. С чего Ленину, социалистам, эссерам любить монархию и терпеть черносотенцев,убивавших их и устраивающие погромы? Не надо путать с ворьём сейчас с декорациями государства и парламента, где мошенники на доверии изображают партии. Для ликбеза: Партии были придуманы ещё в древнем Риме для

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
Влад и мир про Романов: Игра по своим правилам (Альтернативная история)

Оценку не ставлю. Обе книги я не смог читать более 20 минут каждую. Автор балдеет от официальной манерной речи царской дворни и видимо в этом смысл данных трудов. Да и там ГГ перерождается сам в себя для спасения своего поражения в Русско-Японскую. Согласитесь такой выбор ГГ для приключенческой фантастики уже скучноватый. Где я и где душонка царского дворового. Мне проще хлев у своей скотины вычистить, чем служить доверенным лицом царя

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).
kiyanyn про серию Вот это я попал!

Переписанная Википедия в области оружия, изредка перемежающаяся рассказами о том, как ГГ в одиночку, а потом вдвоем :) громил немецкие дивизии, попутно дирижируя случайно оказавшимися в кустах симфоническими оркестрами.

Нечитаемо...


Рейтинг: +2 ( 3 за, 1 против).

Загоны [Сакрат Яновіч] (fb2) читать постранично, страница - 2


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

на хвілю ў цемень вясеннюю. Яго вочы выцвіўшыя, нячулыя на тваю трывожнасць перад ліўнем душным. Не спачувае ён і слязам дажджлівым. У электрычным бляску ўспыхнуць на табе кроплі нямой роспачы іў адчаіхіснешся ты супроць буры нахабнай, ды лісце тваё з надзеяй ліпне да акна, бачачы цішыню і спакой хаты.

Просіш дапамогі ў долі сірочай.

Бура скаліцца і вые, і драпежна дзярэ зямлю. Ты бялееш са страху і, забыўшыся пра злосць нядаўнюю на гаспадара, ізноў ламочашся ў акно, звоніш па шыбах перапалоханым галлём. Дарма.

Гаспадар пахіліўся над работаю і не адгінаецца. Што яму да бяды тваёй...


ПРЫЕХАЎ
Глянь, маці, на сына. Ён сумны стаіць, бамбіза, і не ведае куды падзець рукі. Падымі, маці, вочы. Ён здалёку прыехаў наведаць гаспадарку. Запытай, маці, як жывецца яму. Ён пакінуў цябе адну на загоне запушчаным. Прытуліся, маці, да шчакі! Ён не асмеліцца пацалаваць руку тваю. Прыгалуб, мамачка, кучму яго раскудлача-ную. Ён вялікі ўжо чалавек і жаніцца будзе.

А пра нявестку нашто табе ведаць, маці? Ты ж у вёсцы свой век дажывеш.


САЛДАТУ
Маці з бацькам старыя ад зімы не бачылі цябе, сынок. Прысядзь на зэдліку ля печы гарачай, ды паталкуй з імі аб свеце шырокім. Няхай сабе восень вые пазавуголлю, а ты не хадзі нікуды, адпачні, сынок. Пасля свята зноў паедзеш на службу далёкую, дык дай нацешыцца табою.

Каб уцехі гэтай хапіла на год цэлы.


ДОНЯ-ДОЧАНЬКА 
Прыбяры, дочанька, хату, бо я, старая, зусім змарылася. Пасяджу крыху на лаве, няхай ногі адпачнуць. Буду вячэру гатаваць, каб бацька не сварыўся, ад малацьбы прыйшоўшы. Палі, дочанька, кветкі на акне, бо павялі яны і без пары пасохнуць. Падарыла іх мне бабуля твая, калі я замуж выходзіла. Цвітуць яны кожнае лета колерамі харошымі. Падмяці, дочанька, сенцы, бо глянь, Сяргееў Юрка ідзе і мо да нас зойдзе? Памятаю, якраз на Грамніцы ён нарадзіўся, маці яго даглядала я, ночы бяссонныя праводзячы. Стройны які вырас хлапчына, хоць у сваты выпраўляй зараз...

Куды бяжыш, дочанька? Вазьмі хустку накінь, каб не прамерзла на вуліцы ветранай! Я сама ўжо як-небудзь прыпарадкую хату...


НАДЗЕЯ
Пад Беластокам, у вёсцы, забава.

Гэй, барабаншчык, рытм падай!

Аж устаў дзень белы і зазванілі ў царкве — на нядзелю.

А ты паспі, Марыся, дочанька харошая. Я паслала табе пасцель. I пайду памаліцца, каб Бог даў табе жыццё бы пані.


АДРАЧЭННЕ
Куды ж ты паперла, дзяўчына?! Чаго панясло цябе ў горад далёкі? Шукаць лёс спадзяваны?...

Уцякла дзяўчына ад спакою вёскі, ад палёў васільковых, ад лугоў зарэчных...

Прышлі, Марыся, хоць пісьмо!

Без цябе пуста тут.


СЫНУ
Рассохлы парог хаты бацькоў пакінуць, каб ад цолі ўцячы, — можаш. Туманны ўсход і пах ліпаў забыць, каб шумным асфальтам пакрочыць, — можаш. Усмешку дзяцінства і радасць жыцця пагасіць, каб далёкія мары наблізіць, — мохсаш. Слова-песню сваю ў пыл дарогі швырнуць, каб хутчэй стаўбы верставыя міналі, — таксама мо-жаш.

А калі слязьмі боль пакоціцца, калыханку матчыну ўспомні.


У ГЛЫБІ ДЗЯЦІНСТВА
Над галавою буйныя яблыкі, чырвонашчокія мамінсыночкі, спелыя, напалоханыя пчоламі падаюць у зелішча, баяцца. Смяецца сонца, як добры валакіта, з-паміж загону маку, і слабее ад нямога рогату. Ламаючы праменнямі высокую лебяду, коціцца ў Александроўку, у палеткі александроўскія. Заходзіць. Зялёныя галіны і неба цёмна-сіняе, у сіняках, стомленае. Вечар. Акно пахне смажанай бульбай і свежым малаком, і цыбуляй са скваркамі. Акно расчыненае запрашае. Час вячэраць і спаць. Ногі просяцца ў пасцель, брудныя. Трэба памыць. Найгоршае перад сном — гэта мыццё ног.

Калі гэта? Трыццаць год таму назад, у глыбі дзяцінства, на 45-ым кіламетры, паўночна-ўсходнім.


ГЛЫБОКАЙ ВОСЕННЮ
Любіў і люблю я дождж глыбокай восенню — халодны і працяглы. Чуваць за сцяною, як, сцякаючы з даху, струменьчыкі вады распырскваюцца на вымытых з зямлі каменьчыках і кавалачках чарапіцы ў крапіве ля падрубы. Хтосьці спяшаецца па вуліцы, топчучы цяжкімі крокамі гнілое лісце з грушы. Каля дзевятай гадзіны гаснуць агні ў вокнах, стары насценны гадзіннік сіпла звоніць. Пагрукатала па бруку запознбная фурманка на колах з жалезнымі абадамі, поўная мокрадзі, прастуджагіая.

Як добра ляхсаць у пасцелі, адчуваць цяпло коўдры, сухой і мяккай, засынаць моцным сном, які магчымы толькі ў халодную ды дахсджлівую пагоду.


УВЕЧАРЫ НА САКОЛЬСКАЙ
Быў у мяне вечар вясёлы, вечар імглісты, калі пад стрэхамі загуменняў Сакольскай вуліцы лавіў сонных вераб'ёў. Ад поля нядобра глядзеў смутак, сябры не заўважалі ягоных вялікіх вачэй. Ім не было страшна і мне пры іх.

Вераб'ёў укідалі цераз фортку ў майстэрню шаўца Франка — Глянцпаперчыка, старога карцёжніка і яго шайкі. Узнімалася сумятня, ён прытвараўся разазлаваным і спрытна мяняў невыгодную карту.

Болей неразумнага жарту мы не прыдумалі.


ГАРЛАЧ
Пеўня