Босая зорка [Рыгор Барадулін] (fb2) читать постранично

iv4f3dorov про Максимов: Император Владимир (СИ) (Современная проза)

Афтырь мудак, креатив говно.

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

Каркун про Салтыков-Щедрин: Господа Головлевы (Классическая проза)

Прекраснейший текст! Не текст, а горький мёд. Лучшее, из того, что написал Михаил Евграфович. Литературный язык - чистое наслаждение. Жемчужина отечественной словесности. А прочесть эту книгу, нужно уже поживши. Будучи никак не моложе тридцати.
Школьникам эту книгу не "прожить". Не прочувствовать, как красива родная речь в этом романе.

Рейтинг: +4 ( 4 за, 0 против).

Каркун про Кук: Огненная тень (Фэнтези: прочее)

Интереснейшая история в замечательном переводе. Можжевельник. Мрачный северный город, где всегда зябко и сыро. Маррон Шед, жалкий никудышный человек. Тварь дрожащая, что право имеет. Но... ему сочувствуешь и сопереживаешь его рефлексиям. Замечательный текст!

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

Каркун про Кук: Десять поверженных. Первая Летопись Черной Гвардии: Пенталогия (Фэнтези: прочее)

Первые два романа "Чёрной гвардии" - это жемчужины тёмной фэнтези. И лучше Шведова никто историю Каркуна не перевёл. А последующий "Чёрный отряд" - третья книга и т. д., в других переводах - просто ремесловщина без грана таланта. Оригинальный текст автора реально изуродовали поденщики. Сюжет тащит, но читать не очень. Лишь первые две читаются замечательно.

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

Каркун про Вэнс: Планета риска (Космическая фантастика)

Безусловно лучший перевод, одного из лучших романов Вэнса (Не считая романов цикла "Умирающая земля"). Всегда перечитываю с наслаждением.

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

Все впечатления

Босая зорка [Рыгор Барадулін] (fb2) читать постранично

[Настройки текста]

[Cбросить фильтры]

Рыгор Барадулін Босая зорка

Паэзія

Падрыхтаванае на падставе: Барадулін, P. Босая зорка. Паэзія. - Мн. : «Маст, літ.», 2001. - 148 с.

КСТЫ

Гасподзь! Затрымацца дазволь

На гэтай грэшнай зямлі.

Зрабі ласкавейшы мой боль.

Душы раўнавагу пашлі.

Праз ноч,

Што жыццём нараклі,

Я йшоў на Тваё святло.

Гублялася сцежка ў быллі,

Ды ў сэрцы світанне жыло.

Гасподзь! Прагані мой страх,

Што следам ідзе за мной.

Я, з праху зямнога прах,

Вінюся зямной віной.

Пачую Цябе і глухі.

Аддзячыць хачу стакроць.

Правіны мае і грахі

Даруй, літасцівы Гасподзь...

Ойча праведны, памажы

Быць пакорным Тваім іспытам.

Адвядзі мяне ад мяжы

Між жыццём і спаміж нябытам.

Павядзі мяне па жыцці,

Па трыпутніку і ажыне,

Памажы мне сцежку знайсці,

Што не кіне мяне на чужыне.

Памажы мне застацца сабой —

Быць з душою сваёй у згодзе,

Жыць і радасцю і журбой

У тваёй трывалай гасподзе.

Колькі дзён ты мне ні дасі, —

Буду ўдзячны і заўтра й сёння,

На зямлі і на небясі

Шчыра ўкленчу святой іконе.

Божа, паспагадай усім, —

І магутнаму, і слабому,

І відушчаму, і сляпому,

Каб у згодзе жылося ім.

Божа, паспагадай усім, —

Каб вайной не йшоў

Брат на брата,

Каб ржавела сякера ў ката,

Каб вячэраю пахнуў дым.

Божа, паспагадай усім —

Каб цяплелі пагляды людзкія,

Каб у старца не кралі кія,

Нічыіх не кралi радзім.

Да любові, да чысціні,

Да святла, да святога ўлоння,

Усявышні, i заўтра i сёння

Заблуканыя душы вярні!

ВОЧЫ

А з прышласці ў прошласць

Праз нас, праз вякі

Глядзяць

Недасяжныя вочы Хрыстовы.

Нібыта пытаючы досьведна:

Хто вы,

Ці людзі, мае сваякі.

Ці ваўкі?

І зоркі згараць,

Дасмыляць смалякі.

Замоўкнуць

І зноў разгаворацца словы,

Ды будуць глыбініцца

Вочы Хрыстовы,

Нябесна ратуючы нас і вякі.

ШЛЯХАМ ЗЕРНЯ

Ці шляхам зерня ў свет

Прыйшоў Хрыстос,

Ці зерне

Шлях Хрыстовы паўтарыла.

Хлеб духу й хлеб штодня

Святая сіла

Багаславіла іменем нябёс.

Духоўны хлеб

З надзённым сваякі.

Як луста араллі і луста хмары.

Маўчаць душы абложныя абшары,

Дзе змрок глядзіць

У сонца з-пад рукі.

ГОД ЦІ...

З сямі тых дзён,

Што Госпад свет тварыў,

Дзень кожны доўжыўся

Год ці стагоддзе.

І свет,

Нібыта ўзбегшы на абрыў,

Крычаў сабе самому:

Глухнуць годзе!

І свет наважыўся

Дагнаць свой цень

І зразумець

У ранішняй прыгодзе:

Дзень Судны,

Першы і апошні дзень,

Ён будзе доўжыцца

Год ці стагоддзі?

РАПТАМ БЫ...

Раптам бы

Закахаўся Хрыстос.

Што б тады сталася

З небам i долам?

Трэба было адвярнуцца анёлам,

Каб не сурочыць расчуленых слёз.

Мусіла быцца якою яна,

Каб не прагнала

Думку пра сына

І ў аблачын на пялюшкі прасіла

Трошкі кужэльнага палатна?

Чуў.

Як ад жарсці заходзіўся дол.

Неба цяплела здагадкай пачутай.

Пэўна, на шлюб

Толькі з босай пакутай

I атрымаў Ён ад Бацькі дазвол...

НЕ ЎПЕРШЫНЮ...

Я смутак свой паслаў у сваты

Сасватаць хоць бы цішыню

I зразумеў не ўпершыню:

Агню без цемры цемнавата,

Ня цёмна цемры без агню...

ХТО?

Хто старэйшы, думка ці слова,

Хто шчырэйшы з ix?

Даць адказ,

Можа, зможа чарнагаловы

Змрок спрадвечча, што доўга гас,

Покуль вёў са святлом змаганне.

Смута к слова гукаў,

І гук

Узышоў на нябеснай паляне.

Слова выпала ў Бога з рук.

Думка ўспыхнула невыпадкова

I святлу дадала святла.

Бог спачатку задумаў слова.

Сведкай гэтаму думка была.

Навигация

Последние комментарии

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

Рыгор Барадулін Босая зорка

КСТЫ

ВОЧЫ

ШЛЯХАМ ЗЕРНЯ

ГОД ЦІ...

РАПТАМ БЫ...

НЕ ЎПЕРШЫНЮ...

ХТО?

СВІТАЛЬНЫ