КулЛиб - Классная библиотека! Скачать книги бесплатно
Всего книг - 714671 томов
Объем библиотеки - 1414 Гб.
Всего авторов - 275123
Пользователей - 125174

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

iv4f3dorov про Дорнбург: Змеелов в СССР (Альтернативная история)

Очередное антисоветское гавно размазанное тонким слоем по всем страницам. Афтырь ты мудак.

Рейтинг: 0 ( 1 за, 1 против).
A.Stern про Штерн: Анархопокалипсис (СИ) (Фэнтези: прочее)

Господи)))
Вы когда воруете чужие книги с АТ: https://author.today/work/234524, вы хотя бы жанр указывайте правильный и прологи не удаляйте.
(Заходите к автору оригинала в профиль, раз понравилось!)

Какое же это фентези, или это эпоха возрождения в постапокалиптическом мире? -)
(Спасибо неизвестному за пиар, советую ознакомиться с автором оригинала по ссылке)

Ещё раз спасибо за бесплатный пиар! Жаль вы не всё произведение публикуете х)

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
чтун про серию Вселенная Вечности

Все четыре книги за пару дней "ушли". Но, строго любителям ЛитАниме (кароч, любителям фанфиков В0) ). Не подкачал, Антон Романович, с "чувством, толком, расстановкой" сделал. Осталось только проду ждать, да...

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).
Влад и мир про Лапышев: Наследник (Альтернативная история)

Стиль написания хороший, но бардак у автора в голове на нечитаемо, когда он начинает сочинять за политику. Трояк ставлю, но читать дальше не буду. С чего Ленину, социалистам, эссерам любить монархию и терпеть черносотенцев,убивавших их и устраивающие погромы? Не надо путать с ворьём сейчас с декорациями государства и парламента, где мошенники на доверии изображают партии. Для ликбеза: Партии были придуманы ещё в древнем Риме для

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
Влад и мир про Романов: Игра по своим правилам (Альтернативная история)

Оценку не ставлю. Обе книги я не смог читать более 20 минут каждую. Автор балдеет от официальной манерной речи царской дворни и видимо в этом смысл данных трудов. Да и там ГГ перерождается сам в себя для спасения своего поражения в Русско-Японскую. Согласитесь такой выбор ГГ для приключенческой фантастики уже скучноватый. Где я и где душонка царского дворового. Мне проще хлев у своей скотины вычистить, чем служить доверенным лицом царя

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).

Выбранае [Алесь Аркуш] (fb2) читать постранично


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

Алесь Аркуш





ВЫБРАНАЕ

Вершы

З МАЙГО СЭРЦА ВЫРАСЬЦЕ АЕР...

Паэт Алесь Аркуш адзін з самых цікавых прадстаўнікоў наватарскай плыні ў беларускай паэзіі, якая ўзьнікла на мяжы 70-80-х гадоў і інтэнсыўна сёньня разьвіваецца. Ягоным, пазбаўленым схематызму, вершам уласьцівыя мэтафарычнасьць, асацыяцыйнасьць, міталягізм, парадаксальнасьць - рысы, якіх бракавала й бракуе нашай традыцыйнай паэзіі апошніх двух дзесяцігодзьдзяў. Валодаючы высокай паэтычнай культурай і гострым паэтычным чуцьцём, паэт зь першага ж кроку адмятае шаблённую прыгажосьць, зарытмаваныя лёзунгі й шматслоўныя расквечаныя развагі традыцыйнай лірыкі, за якімі падчас няма й каліва жывога жыцьця, і сьмела шукае сваю, прыналежную толькі яму, паэтычную мову, стварае наватарскія вобразы й формы. Сацыяльнае, нацыянальнае, ідэалягічнае, філязофскае, эстэтычнае, - усё прагна ўбірае ў сябе ён і ўсё перажывае, як неад'емна-асабістае, пераўтвараючы звычайнае, будзённае, адкрыта-сацыяльнае ў дзівосны сьвет нечаканых асацыяцыяў, парадоксаў, мітаў і прыпавесьцяў. Звыклыя нам рэаліі пад пяром паэта сумяшчаюцца ў нечаканыя і, на першы погляд, нават выпадковыя й фантастычныя спалучэньні. Аднак за ўсёю гэтаю выпадковасьцю ўважлівы чытач адчуе двайны й нават трайны сумер кожнай зьявы й падзеі, якія закранаюцца ў вершы, бо менавіта нечаканасьцю і парадаксальнасьцю збліжэньняў, сутыкненьнем кантрастаў, перасоўваньнем прасторавых і часавых характарыстык А.Аркуш дасягае адпаведнасьці паміж сваёю паэтычнаю матэрыяй і матэрыяй навакольнага сьвету, у самой сутнасьці якога закладзены парадаксальнасьць і нечаканасьць-выпадковасьць.

Вершы А.Аркуша вызначаюцца багатаю жанравай й тэматычнай разнастайнасьцю. Гэта й урбаністычныя, з элементамі анімізму й сацарту, творы, у якіх паэт імкнецца спасьцігнуць структуру вялікага індустрыяльнага места, ягоныя сацыяльныя пачаткі. Гэта й афарыстычныя вершы-прыпавесьці і блізкія ім па духу вершы-баляды. Гэта й выдатная пэйзажная лірыка, у якой паэт, нягледзячы на небясьпеку зьбіцца на вядомыя і шаблённыя ў нашай лірыцы хады, застаецца верным свайму наватарскаму мэтаду: нечаканыя вобразы спалучаюцца тут з крохкасьцю й няўлоўнасьцю фармальнай пабудовы. Гэта, нарэшце, і мэтафарычныя вершы-міты, якія ахопліваюць сутнасныя рысы сьвету - зьяваў і падзеяў, якія ў ім адбываюцца. Лепшыя зь іх можна сьмела паставіць упоравень з міталягізаванымі творамі А.Разанава, А.Сыса, У.Арлова.

Зьяўляючыся наватарам, А.Аркуш застаецца нацыянальным паэтам. Скразною лініяй празь усю ягоную паэзію праходзіць тэма занепакоенасьці пра той незайздросны стан, у якім апынулася наша мова, культура, нацыя. Такі верш, як «Насланьнё адступніка» - ці ня лепшая варыяцыя на тэму знакамітай багдановічаўскай «Пагоні». Ды й сам зварот паэта да нашых мітаў, да гістарычнай і духоўнай спадчыны сьведчыць пра непарыўныя й арганічныя повязі творцы з нацыянальнай літаратурнай традыцыяй.

Многія вершы зборніка «Выбранае» адрозьнівае трагічнае і скептычнае гучаньне. Аднак, пра што б не пісаў паэт, галоўнае ў ягонай паэзіі застаецца духоўная калізія, якая перадумоўлена імкненьнем асобы й нацыі сьцьвердзіць сваю адметнасьць і незаменнасьць нават у варунках, калі іх атуляе мэханічнае і варожае ўсяму індывідуальнаму й нацыянальнаму асяродзьдзе. «Абароніць мяне прыгажосьць, уратуе ад скону любоў!» - так пісаў А.Аркуш у сваім зборніку «Вяртаньне» (1988 г.). «Толькі птах ня стане на калені - крылы ператворацца ў карэньні!» - праз пэўны час паэт удакладніў сваю эстэтычную пазыцыю.

Алег Мінкін

АБЛОКІ

Я за аблокамі сачыў


І кожнаму даваў найменьне.


Цьвяліў вятрыска далячынь -


Імёнаў паскараў зьнікненьне.



Аблокаў большасьць найхутчэй


Зьнікала ў мройве далягляду.


Як несла іх далоў з вачэй!


Як гнаў вятрыска іх зацята!



Імёны нішчыў ён, але


У небе ўбачыў я аблокі.


І як вятрыска ні шалеў,


Яны трымалі дух высокі.




ПІЛЬНЯ

Бярвеньне дарэшты на дошкі зьвялі, -


Як шчыльна пілоўку у штабелі сьцелюць!


Ля пільні ад хвояў кара да зямлі


Прыстала жыўцом, як да новага цела.



Па звычцы чакаюць бярвеньне дзядзькі:


Працоўныя рукі - нястомныя служкі.


І ляды вядуць, як заўжды, напрасткі -


Да пільні, да гвалту, да дошак, да стружкі.




АДБІТКІ

Люстэрка трымае да ночы адбіткі:


Рахманыя, ветлыя, хіжыя твары.


І маюць яны, нават самы някідкі,


Імёны свае, як расьліны ў гербарыі.



А ноччу адбіткі пакінуць люстэрка,