Песьні-жальбы [Якуб Колас] (fb2) читать постранично

Влад и мир про Тарханов: Мы, Мигель Мартинес (Альтернативная история)

Оценку не ставлю, но начало туповатое. ГГ пробило на чаёк и думать ГГ пока не в может. Потом запой. Идет тупой набор звуков и действий. То что у нормального человека на анализ обстановки тратится секунды или на минуты, тут полный ноль. ГГ только понял, что он обрезанный еврей. Дальше идет пустой трёп. ГГ всего боится и это основная тема. ГГ признал в себе опального и застреленного писателя, позже оправданного. В основном идёт

подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

iv4f3dorov про Тюрин: Цепной пес самодержавия (Альтернативная история)

Афтырь упоротый мудак, жертва перестройки.

Рейтинг: 0 ( 1 за, 1 против).

iv4f3dorov про Дорнбург: Змеелов в СССР (Альтернативная история)

Очередное антисоветское гавно размазанное тонким слоем по всем страницам. Афтырь ты мудак.

Рейтинг: +2 ( 3 за, 1 против).

A.Stern про Штерн: Анархопокалипсис (СИ) (Боевик)

Господи)))
Вы когда воруете чужие книги с АТ: https://author.today/work/234524, вы хотя бы жанр указывайте правильный и прологи не удаляйте.
(Заходите к автору оригинала в профиль, раз понравилось!)

Какое же это фентези, или это эпоха возрождения в постапокалиптическом мире? -)
(Спасибо неизвестному за пиар, советую ознакомиться с автором оригинала по ссылке)

Ещё раз спасибо за бесплатный пиар! Жаль вы не всё произведение публикуете х)

Рейтинг: 0 ( 1 за, 1 против).

чтун про серию Вселенная Вечности

Все четыре книги за пару дней "ушли". Но, строго любителям ЛитАниме (кароч, любителям фанфиков В0) ). Не подкачал, Антон Романович, с "чувством, толком, расстановкой" сделал. Осталось только проду ждать, да...

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

Все впечатления

Песьні-жальбы [Якуб Колас] (fb2) читать постранично

[Настройки текста]

[Cбросить фильтры]

Якуб Колас Песьні-жальбы

Не пытайце, не прасіце

Сьветлых песень у мяне,

Бо, як песьню засьпяваю,

Жаль вам душу скалыхне.

Я б сьмяяўся, жартаваў бы,

Каб вас чуць разьвесяліць,

Ды на жыцьце як паглядзіш,

Сэрца болем зашчыміць.

Нешчасьліва наша доля:

Нам нічога не дала.

Не шукайце кветак ў полі,

Бо вясна к нам не прыйшла.

I. Думкі

*** Ўюцца думкі, томяць грудзі…

Думкі ўюцца, томяць грудзі —

Волі хочыцца і ім, —

Хочуць песьняй стаць лагоднай,

Мілым дзіцяткам маім.

Цяжка зь імі жыць замкнута,

У начной хаваць цішы,

Цесна думкам, цесна бедным,

Хочуць выліцца з душы.

Ўюцца думкі смутным роем,

Хочуць выбіцца на сьвет.

Дык ляціце, сэрца дзеці,

На паперку кіньце сьлед!

Думкі

Ой вы, думкі, думкі,

Сэрца майго раны!

Ці вы мае дзеці,

Ці вы кім насланы?

Што ж вы завіліся

Віхрам нада мною

I няма ніколі

Мне ад вас спакою?

Рад бы я ня думаць

I ня знацца з вамі,

Ды без запытаньня

Плывяце вы самі.

Плача маё сэрца,

Хоць бязь сьлёз, ды горка,

Як пачнецца ваша

Смутная гаворка.

I на маю душу

Леглі вы туманам,

Мітусьлівым роем,

Смутным караванам.

Ой вы, мае думкі!

Ці вы кім зражоны,

Што так невясёлы,

Што так засмучоны?

Рад бы я ня думаць

I ня знацца з вамі,

Толькі ж проці волі

Плывяце вы самі.

*** Рана засмуцілісь…

Рана вам журыцца,

Думкі, сэрца дзеткі

Рана вы завялі,

Веснавыя кветкі!

Ці мароз зьнячэўку

Вас прыбіў вясною,

Як на сьцежку жыцьця

З простаю душою

Стаў я, поўны веры,

Радасьці і сілы?

Што ж на вас дыхнулі

Холадам магілы?

Што ж вы неспакойна

Кружыцесь, як пчолы?

Думкі, мае думкі!

Што вы невясёлы?

Ці краіны роднай

Балаты гнілыя

Смуткам вас акрылі,

Думкі маладыя?

Ці вас песьня-жальба,

Думкі, ўзгадавала?

Ці людское гора

Ў лесе вас спаткала?

Ці маё так жыцьце

Склалася няўдала?

Ці мая дарога

Ў туманы папала?

Рана спахмурнелі,

Думкі маладыя,

Рана вы завялі,

Кветкі веснавыя!

Весна

Йдзе вясна ўжо, дзякуй Богу!

Згінуў сьнег з сырой зямлі;

Папсавала гразь дарогу,

Перавалы загулі.

Сонца грэе, прыпякае;

Лёд на рэчцы затрашчаў.

Цёплы вецер павявае,

Хмар дажджлівых нам прыгнаў.

Вось і бусел паказаўся,

Гусі дзікія крычаць,

Шпак на дубе расьсьпяваўся,

Жураўлі ужо ляцяць.

I зіма, як дым, прапала!

Зелянее луг, ральля.

Як ад болю, ачуняла

Наша родная зямля.

Вясной

З лазурных чыстых небясоў

Прыветна сонейка глядзіць,

Ва ўсе канцы лье блеск лучоў,

Цяпло і сьвет зямлі дарыць.

I кліча к жыцьцю ўсё стварэньне

З сваёй крыштальнай вышыні,

I будзіць кліч той аддаленьне

Прызывам радасным вясны.

I перша жаваранка божа

Запела ціха аб вясьне,

Паліўся срэбрам сьпеў прыгожа

Ў далёкай сіняй вышыне…

Глядзіць прыветна зь неба сонца,

Як бы матулька на дзяцей,

I лёгка, лёгка так бясконца,

I б’ецца сэрца весялей.

На полі вясной

Люблю я прывольле

Шырокіх палёў,

Зялёнае мора

Ржаных каласоў

I вузкія стужкі

Сялянскіх палос —

Люблю цябе, поле,

Люблю я

Навигация

Последние комментарии

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления