Sokrato [Charles Richet] (fb2) читать постранично, страница - 16
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
LA PROVOSO
Ve !
SOKRATO
Ĝi estas pistita ?
LA PROVOSO
Ve ! kaj en la vino jam miksita.
SOKRATO
Sed, post kiam oni trinkis, diru, kion oni devas fari !
LA PROVOSO
Oni marŝas, kaj kiam eksentas l’ efikon dormigan,
Oni sin etendas sur la lito ; poste supreniras fortega malvarmo.
(Eniras Fedon.)
FEDON (sin ĵetante al la genuoj de Sokrato)
Dioj ! ĝustatempe ankoraŭ ! mi vin vidas !
SOKRATO
Dankon ĉar vi venis ĉe la lasta horo.
La plej dolĉa ĝojo, kiun saĝulo kuraĝas esperi,
Ĝi estas foriri, sekvate de ĉiuj rigardoj amataj,
Kaj povi rideti al ĉiuj plorantaj !
(Al la provoso)
Nun, amiko, donu al mi la trinkaĵon.
Via mano tremas ?
LA PROVOSO (plorante)
Sokrato !
SOKRATO
Nu ! donu (li trinkas.) Farite !
La potencaj Dioj benu la vojaĝon !
KRITON
O doloro !
FEDON
O Sokrato !
CEBES
Krimo abomena !
FEDON
La mondo por ĉiam malbenu ilian memoron !
KRITON
O nia Majstro !
CEBES
O martiro !
FEDON
Nigra krueleco !
SOKRATO
Amikoj ! Ha ! Kia funebra kaj ĝemanta pompo !
Kial tiuj ploroj ?
FEDON
Ve !
SOKRATO
Mi estas senkulpa !
Ĉu vi estus preferintaj, se oni min estus puninta pro kulpo ?
Kaj tiu veneno verdire nenion teruran posedas.
(Li marŝadas en la ĉambro, kaj subite haltas ŝanceliĝante.)
Tamen, mi jam sentas altiĝanta al la koro la malvarmon !
Helpu al mi… Sur tiu kuŝejo… Sen ploroj kaj sen timo.
(Oni lin etendas sur la lito. Silento.)
Fedon ! Li parolas nun ankoraŭ en apoteozoj !
Estontaĵo ! Estontaĵo ! Riĉa el noblaj okazoj !
La homoj jam malpli kruelaj, potencaj, similaj al Dioj !
(Silento.)
KRITON
La morta vualo jam liajn okulojn ekkovras…
SOKRATO
Eskulapo… kokon… vi devus… oferi…
(Li mortas. Fedon alproksimiĝas, fermas liajn okulojn, lin kovras per mortotuko.)
FEDON
Ne ploru !... Ĉi tiu Justulo estas kun vi, ho ! Justeco !
KURTENO
Последние комментарии
35 минут 13 секунд назад
3 часов 33 минут назад
3 часов 34 минут назад
3 часов 42 минут назад
3 часов 46 минут назад
11 часов 28 минут назад