Новыя прыгоды Несцеркі [Уладзімір Бутрамееў] (fb2) читать постранично, страница - 13
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
Манах засынае, седзячы на крэсле. Уваходзіць Малання.Малання. Ну што, дарваліся, як свінні да гразі — цяпер да раніцы. Несцерка. Ох, галубка, не да віна — абкруціў мяне Пшэбыеўскі. Правёў на мякіне. Я думаў, ён дурны, як яго стары бацька, — ды дзе там! Малання. Стары хоць шчодры быў. Несцерка. А ты і яго грэла? Малання. А чаго б і не пагрэць, калі холадна старому. Несцерка. А вось сынок падпёк — хоць локці кусай. Малання. А ты думаў, за ўсіх хітрэйшы? Несцерка. Дурніца, табе ж горш. Вось падсуне свайго татарына замест мяне да Кацярыны — у касцёл ды і ў Варшаву. А ты з носам застанешся. Малання. Бач ты! Што ж рабіць? Несцерка. Што рабіць? Трэба нешта прыдумаць. А як дурнем прыкідваўся, га — я і паверыў. Малання. Я ж казала — гэты такога наабяцае. Мне таксама — у Варшаву завязу, ажанюся з табой. I ўсё — адны абяцанкі. Стары хоць грошы даваў. Несцерка. Дык ён ажаніцца з табою абяцаў? Малання. Што бабе не паабяцаеш, пакуль яна гарачая. А я, дурніца, і паверыла. Несцерка. Што ж ты адразу не казала? Малання. Гэтак вам кожнаму ўсё і скажы. Але я ім пакажу вяселле, і нявесце дастанецца. Я ім пакажу — злосць хоць зганю. Несцерка. Пачакай, пачакай. Зноў ты напралом. Вось хто нам дапаможа. (Хлопае Манаха па спіне, той падае з крэсла.) Малання. Эй, цішэй, заб’ецца. Несцерка. Яго і колам не заб’еш, цягні на канапу.
Цягнуць Манаха за ногі праз усю сцэну.Ну і цяжкі, не падняць. Нездарма на жывот плячысты. Заставайся тут — вартуй, і каб да вечара цвярозы быў. Расолу прынясі. I чакай мяне.
Несцерка і Малання выходзяць у розныя бакі.Манах (падымае галаву). А хто п’е — налівайце, а хто не п’е — не давайце. (Зноў падае і храпе.)
Карціна сёмая
Невялікі пакойчык, лаўкі, стол. За сталом Несцерка і Кудрачок.Кудрачок. Кінь ты са сваёю свабодаю. Свабода, свабода, а калі есці захочаш, так і глядзіш, у якое б ярмо галаву ўсунуць. Адно мёртвы і свабодзен, ды яшчэ той, у каго грошы ёсць. Несцерка. Вось табе грошы і засланілі ўвесь свет. Гэта пад старасць шчасце ў цёплым закутку ды пры кавалку хлеба. Кацярыне сямнаццаць год — а ты ёй старэчае шчасце навязваеш. Ці сапраўды астрога баішся? Кудрачок. Ведаеш, Несцерка, хочаш крыўдзіся, хочаш не, але ты пражыў галота галотаю. Хочаш, каб і другія ўсё жыццё задам свяцілі? Несцерка. Я на жыццё не ў крыўдзе. Кудрачок. Ат, ні кала, ні двара, галаву прытуліць няма дзе. Я і сам не болей за цябе нажыў. Ды аднаму лягчэй. А як мне на дачку глядзець — яе жабрачкаю пусціць па жыцці! Маладосць пройдзе — кветка адцвіце, дзяцей раджаць, гаспадарку трымаць — не тая песня. Кажаш, астрога баюся? Ды я да канца дзён гніць у ім згодзен, толькі б Каця шчаслівая жыла. Несцерка. Не блытай шчасце з багаццем. Быў ты голы, пеў ды весяліўся, і жонка твая не сумавала. А цяпер яшчэ і панам не стаў, а ўжо асунуўся — у труну лепшага кладуць. Кудрачок. Вось выведу дачку ў людзі — тады можна і ў труну. Несцерка. А чым Андрэй не людзі? Шукай цар царыцу, а пастух пастушку. Кудрачок. Значыць, мяне — у астрог, дачку — у жабрачкі. Добрая парада. Несцерка. А калі закладу за цябе тысячу Пшэбыеўскаму? Кудрачок. Адкуль яны ў цябе? Несцерка. Я ж табе казаў: у мяне мільён незаробленых, а з сабою тысяча. Кудрачок. Ну, а што дрэннага, калі за Пшэбыеўскага пойдзе? За панам босая не будзе. Несцерка. А што я мацеры яе скажу, як сустрэну на тым свеце? Кудрачок. Маці дзякуй скажа. Несцерка. Круціш, братка. Ды мяне не правядзеш. Табе самому хочацца ў падпанкі пралезці. Кудрачок. I самому пад старасць пажыць трэба.
Уваходзіць Кацярына.Несцерка. Ну, радуйся, прынёс я грошы, аддаць Пшэбыеўскаму. Кацярына.
Последние комментарии
6 часов 21 минут назад
15 часов 24 минут назад
1 день 14 часов назад
1 день 15 часов назад
1 день 15 часов назад
1 день 15 часов назад