КулЛиб - Классная библиотека! Скачать книги бесплатно
Всего книг - 713023 томов
Объем библиотеки - 1403 Гб.
Всего авторов - 274606
Пользователей - 125090

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

Влад и мир про Шенгальц: Черные ножи (Альтернативная история)

Читать не интересно. Стиль написания - тягомотина и небывальщина. Как вы представляете 16 летнего пацана за 180, худого, болезненного, с больным сердцем, недоедающего, работающего по 12 часов в цеху по сборке танков, при этом имеющий силы вставать пораньше и заниматься спортом и тренировкой. Тут и здоровый человек сдохнет. Как всегда автор пишет о чём не имеет представление. Я лично общался с рабочим на заводе Свердлова, производившего

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
Влад и мир про Владимиров: Ирландец 2 (Альтернативная история)

Написано хорошо. Но сама тема не моя. Становление мафиози! Не люблю ворьё. Вор на воре сидит и вором погоняет и о ворах книжки сочиняет! Любой вор всегда себя считает жертвой обстоятельств, мол не сам, а жизнь такая! А жизнь кругом такая, потому, что сам ты такой! С арифметикой у автора тоже всё печально, как и у ГГ. Простая задачка. Есть игроки, сдающие определённую сумму для участия в игре и получающие определённое количество фишек. Если в

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
DXBCKT про Дамиров: Курсант: Назад в СССР (Детективная фантастика)

Месяца 3-4 назад прочел (а вернее прослушал в аудиоверсии) данную книгу - а руки (прокомментировать ее) все никак не доходили)) Ну а вот на выходных, появилось время - за сим, я наконец-таки сподобился это сделать))

С одной стороны - казалось бы вполне «знакомая и местами изьезженная» тема (чуть не сказал - пластинка)) С другой же, именно нюансы порой позволяют отличить очередной «шаблон», от действительно интересной вещи...

В начале

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).
DXBCKT про Стариков: Геополитика: Как это делается (Политика и дипломатия)

Вообще-то если честно, то я даже не собирался брать эту книгу... Однако - отсутствие иного выбора и низкая цена (после 3 или 4-го захода в книжный) все таки "сделали свое черное дело" и книга была куплена))

Не собирался же ее брать изначально поскольку (давным давно до этого) после прочтения одной "явно неудавшейся" книги автора, навсегда зарекся это делать... Но потом до меня все-таки дошло что (это все же) не "очередная злободневная" (читай

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).
DXBCKT про Москаленко: Малой. Книга 3 (Боевая фантастика)

Третья часть делает еще более явный уклон в экзотерику и несмотря на все стсндартные шаблоны Eve-вселенной (базы знаний, нейросети и прочие девайсы) все сводится к очередной "ступени самосознания" и общения "в Астралях")) А уж почти каждодневные "глюки-подключения-беседы" с "проснувшейся планетой" (в виде галлюцинации - в образе симпатичной девчонки) так и вообще...))

В общем герою (лишь формально вникающему в разные железки и нейросети)

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).

У горадзе валадарыць Рагвалод [Алесь Разанаў] (fb2) читать постранично, страница - 3


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

расторгвае яго. Яна ў два канцы, у два рогі, i праторана своеасаблівым нарогам — людскою хадой.

Дарога — найдаражэйшая госця: яна нясе людзям навіны, нясе дары, нясе радасць i гора, трагедыю i жарт, гатовая, як торг, заўтра змяніць ix на процілеглае.

Дарога — палімпсест, тора чалавечай гісторыі: што на ёй выдрукоўваюць адны, сціраюць, выдрукоўваючы сваё, другія.

Але так пішацца жыццяпіс чалавецтва, i нават калі дарога зарастав драсёнам, дрыжнікам ці падарожнікам — першым сведчаннем пра чалавецтва ўсё роўна застаецца яна, дарога,— самы вялікі супольны чалавечы твор.


Рунь
Вунь — салома, вунь — зерне, а вунь — рунь: узняўшы ўгору дзіды i мячы, рунь угрунь — уранку i ўвечары — рухаецца на свой Грунвальд, у сваю неўміручасць.

Рунь — руны зямлі, карункі грунту. Яна зялёная, але ў яе «труме» ляжыць залатое руно.

Аб ёй рупіцца Ярыла.

Яе жагнае вогненным заклёнам Пярун.

I чалавек, пазіраючы на яе, рунлівее норавам.


Ловы
Ловы палавінныя: у ix адна палова ловіць другую, левае — правае, свавольнае — вольнае, змысловае — адмысловае.

Спрыяючы адной палове i шкодзячы другой, на шляху ловаў паўстаюць завалы i ямы.

Хмелячы галовы i наводзячы спалох на логавы, ловы ўвасабляюць у справу словы «няма міру пад алівамі».

Над ловамі лунаюць цені волатаў.

Паўтараючы авальны гук «о», трубіць паляўнічы рог.

У ловах кшталтуецца лоўкасць i здабываецца слава, але самі яны пахнуць волавам.


Праца
Праца мае рацыю на сто — а можа, нават на болей — працэнтаў. Яна нічым не брыдзіцца, ні ад чога не адцураецца i, прадбачачы ў попеле золата, у папялушцы — прынцэсу, у рабскім — царскае, a ў кожнай, нават самай простай i непрывабнай рэчы, асобе, з'яве закладзеную ў ix перспектьшу, уласцівую ім патэнцыю, праводзіць над імі своеасаблівую аперацыю — дапамагае ім наблізіцца да гэтай сваёй перспектывы, супасці з гэтай сваёй патэнцыяй.

Праца прачынаецца i пачынаецца раніцай, на світанні i рупіцца ўвесь дзень, a калі дзень, натаміўшыся i ўтаймаваўшыся, ідзе на шпацыр i на спачын, яна не пераймае яго прыкладу, a толькі перамяняе — з «мужчынскага» на «жаночы» — узор занятку: пакідае, напрыклад калоць цурбакі i бярэцца нанізваць на нітку пацеркі, цыраваць шкарпэткі, гатаваць цуру альбо, зрэшты, казаць пацеры.

Праца валодае рэцэптам, як прайсці напрасткі ў наступнасць і, ператвараючы гэты рэцэпт у працэс, перацягвае заўтра ў сёння, некалі — у цяпер.

Праца разнастайная, як самі людзі, але трымаецца адных i тых самых спрадвечных прынцыпаў: для таго, хто ёй працівіцца, яна няўцерп, для таго, хто яе слухаецца, яна — радца; для таго, хто ёю няволіцца, яна — турма, для таго, хто ў ёй разнявольваецца, яна — церам; для таго, каму яна дае заробак, яна — прараб, для таго, каму адкрывае свае скарбніцы i ўладанні,—г працар.


Воўк
Рускі волк «вдлокаецца» ад Валакаламска да Валачаеўкі i Ваўкавыска; ён вялікі, як вол, лоўкі, нібы іголка, i ўвасабляе трыадзінства «воли», «алкности» i «лукавства».

Украінскі вовк апрануты ў аўчынку, i калі на яго паказваюць пальцамi: «Во — воўк!», ён прыкідваецца авечкай i кажа, што ніколі i краем вока не бачыў воўка.

Польскі wilk віламі-ікламі коле ў Вілейцы свінню, а яе віскат чуваць у Вільні.

Чэшскі vlk, як дзіцячая цацка ваўчок, круціцца ў валтузні вуліц i вулак; да ўсяго, што настала i мае яшчэ настаць, ён загадзя ўжо звыклы.

Старалацінскі vu1kus жыве на вулкане.

Сербскі вук ведае навуку: у яго вострае вуха i чалавечы глузд.

Праславянскі вьлкъ валхвуе.

Беларускі воўк вые.


Камень
Камень пукаты, нібы яйка. Калі яйка (прынамсі, велікоднае) выпрабоўваюць на моц, яго прыстаўляюць да зубоў i стукацяць: к-к-к-к... Які гук, такая i моц.

Камень адразу аб'яўляе аб сваёй моцы, аб сваім мацакоўстве. Ягонае «к» перакананае i непранікальнае. Ён, зрэшты, увесь складаецца з «к», з суцэльнай шкарлупіны. Тая мяккасць, якая ўласцівая астатняй яго частцы, належыць не самому каменю, а асяродку, які яго атуляе i які для яго сапраўды мяккі.

У камені спіць імя абсалюту — аум, альбо, паводле іншай транскрыпцыі, амін.

Быццам нямы прарок, камень звяртаецца да таго, хто праходзіць міма, да чалавека, з адным i тым жа спрадвечным — сфінксавым — запытаннем: камо градзешы (куды ідзеш) ?

Калі чалавек спыняецца — ён камянее, а камень, у сваю чаргу, пераймае чалавечую іпастась: на ім пішуцца імя i лічбы.

Камень — камель часу: усё іншае ў параўнанні з ім зменлівае i нетрывалае. I кожны раз, калі жыццё распачынаецца нанова, яно распачынаецца не ab ovo (з яйка), а з каменя.


Серп
Сярпом спорваюць свірэпу, скрыпень, асот, аднак гэта не асноўная яго справа — усёй сваёю няпростасцю ён прыстасаваны, каб «спрагацца» з рэспектным, з божым — са збажыною: жытам, пшаніцай, просам.

Яго даймае сверб дзейнасці: ён i дярплівы, i руплівы, i не прыстане, пакуль не складзе ўсе сцябліны на дол, пакуль не спярэсціць снапамі ўсяе дзялянкі.

Яго кавалі