КулЛиб - Классная библиотека! Скачать книги бесплатно
Всего книг - 714286 томов
Объем библиотеки - 1412 Гб.
Всего авторов - 275023
Пользователей - 125152

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

чтун про серию Вселенная Вечности

Все четыре книги за пару дней "ушли". Но, строго любителям ЛитАниме (кароч, любителям фанфиков В0) ). Не подкачал, Антон Романович, с "чувством, толком, расстановкой" сделал. Осталось только проду ждать, да...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
Влад и мир про Лапышев: Наследник (Альтернативная история)

Стиль написания хороший, но бардак у автора в голове на нечитаемо, когда он начинает сочинять за политику. Трояк ставлю, но читать дальше не буду. С чего Ленину, социалистам, эссерам любить монархию и терпеть черносотенцев,убивавших их и устраивающие погромы? Не надо путать с ворьём сейчас с декорациями государства и парламента, где мошенники на доверии изображают партии. Для ликбеза: Партии были придуманы ещё в древнем Риме для

  подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).
Влад и мир про Романов: Игра по своим правилам (Альтернативная история)

Оценку не ставлю. Обе книги я не смог читать более 20 минут каждую. Автор балдеет от официальной манерной речи царской дворни и видимо в этом смысл данных трудов. Да и там ГГ перерождается сам в себя для спасения своего поражения в Русско-Японскую. Согласитесь такой выбор ГГ для приключенческой фантастики уже скучноватый. Где я и где душонка царского дворового. Мне проще хлев у своей скотины вычистить, чем служить доверенным лицом царя

  подробнее ...

Рейтинг: +1 ( 1 за, 0 против).
kiyanyn про серию Вот это я попал!

Переписанная Википедия в области оружия, изредка перемежающаяся рассказами о том, как ГГ в одиночку, а потом вдвоем :) громил немецкие дивизии, попутно дирижируя случайно оказавшимися в кустах симфоническими оркестрами.

Нечитаемо...


Рейтинг: +2 ( 3 за, 1 против).
Влад и мир про Семенов: Нежданно-негаданно... (Альтернативная история)

Автор несёт полную чушь. От его рассуждений уши вянут, логики ноль. Ленин был отличным экономистом и умел признавать свои ошибки. Его экономическим творчеством стал НЭП. Китайцы привязали НЭП к новым условиям - уничтожения свободного рынка на основе золота и серебра и существование спекулятивного на основе фантиков МВФ. И поимели все технологии мира в придачу к ввозу промышленности. Сталин частично разрушил Ленинский НЭП, добил его

  подробнее ...

Рейтинг: +6 ( 6 за, 0 против).

Настальгія па вечнасьці [Юрась Півуноў] (fb2) читать постранично


 [Настройки текста]  [Cбросить фильтры]

Настальгія па вечнасьці Юрась Півуноў

З прадмовы да кнігі “Настальгія па вечнасьці”

“Музыкай душы назваў паэзію нямецкі пісьменьнік і філосаф Ёган Гердэр. Сапраўды, вершы нараджаюцца тады, на маю думку, калі сьпявае або плача-маркоціцца, крычма крычыць ад болю ці салодка ные ад каханьня самотніца-душа. Спакой-ціша душы ня здольная нарадзіць Паэзію. Толькі боль, пакуты абуджаюць Музу, і выплёскваюцца на паперу вершаваныя радкі.

Вершы, што ўвайшлі ў кніжку, напісаныя ў перыяд з 1989-га па 1999 год. Усё, што перажыла за гэты час краіна, перажыў і я. Менавіта ў 1989-м я стаў БЕЛАРУСАМ. Першыя шматтысячныя мітынгі, праўдзівая гісторыя нашага Краю на старонках газет і часопісаў — усё гэта адкрыла мне вочы…

Я ўсьвядоміў сябе Беларусам, сынам цудоўнай і загадкавай, з трагічным лёсам, Краіны, адкрыў для сябе багацьце й мілагучнасьць роднае беларускае мовы.

Я не спрабаваў парадкаваць-падганяць свае вершаваныя радкі пад той альбо іншы спосаб-стыль вершаскладаньня — як нараджалася, гэтак і запісана…

Таксама прашу не лічыць за памылкі ўжываньне мяккага знака і прыназоўнікаў ня і бяз. Гэта ўсяго толькі элементы “тарашкевіцы” — беларускага правапісу, рэпрэсаванага ў 1933 годзе”.

У 33-м рэпрэсавалі-зьнявечылі мову, ў 95-м — “адмянілі” мову і нацыянальную сімволіку. Але ўсё яшчэ вернецца. І мова зойме пачэснае месца ў грамадстве, і “Пагоня” зь бел-чырвона-белым сьцягам зноўку стануць сімваламі Беларускае Дзяржавы. Усё толькі пачынаецца…А гэты зборнічак няхай будзе цаглінкай у падмурак новай Беларусі — Краіны ХХI стагодзьдзя. “Я не самотны, я кнігу маю…” І ахвярую сваю першую кніжку сваёй маці — Генадзіі Юльянаўне.

Юрась ПІВУНОЎ,

Ліпень 2000 г.”

РАЗЬДЗЕЛ “ЗАСЬНЕЖАНАЕ СОНЦА”

***
З лабірынту вулак гарадскіх
На волю рвецца непрыкаянае
                                 Слова —
Маёй душы, майго жыцьця
Такія простыя й няпростыя
                               высновы.
І рыфме цесна ў камяніцах
                                і дамах,
І белы верш таксама
                  просіцца на волю,
І невялічкі празаічны абразок,
Бы птушка-фенікс,
                        нараджаецца ў
                                прасторы.

***
“Я сваё пражыву,
І растану, як дым…”
Васіль Сахарчук
Я сваё пражыву,
І растану, як дым, —
Што пакіну
На грэшнай зямельцы?
Застануцца мае
Ў вершах-прозе радкі,
Яшчэ сын,
Яшчэ ўзрослыя дрэвы…

***
Жыцьцё маё —
Бы лёт сьняжынкі…
І круціць вецер,
Рве ў шматкі
Кавалак ільняной кашулі,
Ў якой нібыта
Нарадзіўся я…
І шчасьце заблукала маё недзе:
Ў якіх краёх?
Якімі сьцежкамі ідзе?
Пакуль я плёхаюся
Ў гэтым “акіяне” —
Штодня надзеі меншае
І волі не стае…
А можа,
Дужа шмат прашу я ў Бога?

***
За небакрай сплывае сонца,
Зьмярканьне просіцца у горад,
На небе сьціплы абаронца
Людской Душы —
                            хлапчына-Месяц
Глядзіць з вышыняў недасяжных
На мітусьню, штодзённы клопат,
Ў людзей жа шмат прычынаў
                            розных —
Іх позірк прыкаваны долу,
А будні шэрыя зьядаюць
Жыцьця чароўныя імгненьні,
Куды ні глянеш — ўсюды бачыш
Адны нікчэмныя памкненьні…

***
У трыццаць год шукаў я шлях да Храму,
Ў жыцьцёвым лабірыньце заблукаў,
І нідзе ня мог знайсьці я выйсьця,
І йшоў да Бога, йшоў ў ягоны Храм.
Ў касьцёл зайшоўшы, ля дзьвярэй я
                                       ўкленчваў:
“Даруй мне, Божа, ўсе мае грахі.
Бывае момант — сам сабе пярэчу,
Сумленьне й здрада — роўныя вагі…”

***
Ён доўгі
              і цяжкі —
Той шлях,
                твой шлях да Бога.
Душа спустошаная
Просіць паратунку.
“Ўсявышні, памажы!” —
Ляціць малітва
                        ў вечнасьць,
Ды вельмі моцныя яшчэ
Цянёты д’ябла.
Як цяжка разарваць
Грахоў ланцуг заганны,
Як цяжка
Над будзённасьцю
                          ўзьляцець,