Воплескі даланёю адною [Алесь Разанаў] (fb2) читать постранично, страница - 9
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
Цёмныя страхі:
прарочыць
зіму рака.
У срэбры:
выносіць чарот
з вечара ў раніцу
ўзнагароду.
Застаўся —
пільнуе ў пустцы
зялёны палын
зіму.
Змяняецца гразь
на каменне —
мароз
паказвае розум.
Дні скарачаюцца:
ручаіну
ўсцілае дно.
У шэрані схілы:
з'язджае
з высачыні зіма.
Скавалася азярына —
схавалася:
расхінае
вецер чарот.
Поле ўзарана:
ідзе з сяўнёю
снегу зіма.
Маё — і пярэчыць мне!..—
Ў рэчцы
шклянее лёд.
Уцелясняюцца —
усяляюцца
сны ў наваколле:
снег.
Варушацца цемра і бель —
бяру
ў павадыры завіруху.
Снег выпаў:
па цаліку
вядзе самалёт
сцяжыну.
Снежань:
кунежацца
сосны ў сне.
I хто тут жывы?!.—
У лядах
чытае сляды
зіма.
Слізка:
за плот
трымаецца вецер.
Ідзі, куды хочаш!..—
Сцеле
кудаса снег:
Сялец.
Вякі сшаравалі —
з маснічын
выторкваюцца сукі:
смалякі!
Сёння — не ўчора:
да новай
высновы з дуба
хіліцца ліст.
Я ад'язджаю,
ты не:
імгненні
нітуюцца ў гаману.
Увальваюся ў хвалу
з галавой:
завея
наставіла хорамаў
там і тут.
У высі ўзняліся?!.
Бялее
на дахах снег.
Вечар зімовы,
дровы
гараць — замовы
шэпча ў гаршку адвар:
маю быць здаровы!
Навокал абрывы:
ў душы
вышукваю крылы.
2007-2009
Последние комментарии
6 часов 19 минут назад
12 часов 3 минут назад
13 часов 10 минут назад
14 часов 8 минут назад
14 часов 22 минут назад
23 часов 33 минут назад