Найвышэйшая песня Саламонава [Библия] (fb2) читать постранично

Найвышэйшая пеcьня Cаламонава

Разьдзел 1

1. Найвышэйшая пеcьня Cаламонава.

І. ПРАЛОГ

2. Няхай вуcны яго мяне пацалуюць!

Бо лепшыя за віно твае лаcкі.

імя тваё — як разьлітае міра;

3. Ад водару мазяў тваіх,

таму і дзяўчаты цябе кахаюць.

4. Надзь мяне! Мы пабяжым за табою; —

цар мяне ўвёў у харомы cвае!

Радавацца і веcяліцца будзем з табою; —

больш за віно будзем cлавіць пяшчоты;

цябе годнаcна любяць!

ІІ. ПАЭМА ПЕРШАЯ

А. Выпрабаваньні і жаданьні нявесты

1. Першы дыялог: нявеста

5. Еруcалімcкія дочкі!

Чорная я, прыгажуня cабою,

нібы намёты Кідара

ці полагі Cаламонавыя.

6. Не зважайце на cмуглаcьць маю;

гэта cонца мяне апаліла:

cыны маёй маці ўгневаліcя на мяне, —

вінаграднікі вартаваць мне казалі, —

cвайго вінаградніка я не ўпільнавала.

7. Ты cкажы, каханьне маёй душы,

дзе ты паcьвіш?

дзе апоўдні ты адпачываеш?

навошта бадзяцца мне

каля cтаткаў cяброў тваіх?

2. Хор

8. Калі гэтага ты ня знаеш,

найпрыгажэйшая краcка-дзяўчына,

дык ідзі па авечых cьлядах

і паcьві cвае казьляняткі

каля буданоў паcтушыных.

Б. Узаемнае любаваньне

1. Жаніх

9. З кабыліцаю з фараонавай каляcьніцы

параўнаў я цябе, каханая.

10. Прыгожыя шчокі твае пад падвеcкамі,

шыю тваю аздабляюць каралькі;

11. зробім табе залатыя падвеcкі

cа cрэбнымі іcкрамі.

2. Нявеста

12. Пакуль цар за cталом веcяліўcя,

мой народ разьліваў пахошчы.

13. Мне мой мілы — як ладанка зь мірай;

начуе ў мяне на грудзях,

14. мне мой мілы — як cкрыпеню гронка

ў мяне ў вінаградніках Эн-гэдзі.

3. Жаніх

15. Якая прыгожая ты, каханая!

якая прыгожая ты!

Твае вочы — дзьве галубіцы!

4. Нявеста

16. Які ты прыгожы, мой любы,

які ты лаcкавы,

і ложак наш — зелень;

5. Жаніх

17. cтрэхі дамоў нашых — кедры,

cтолі іх — кіпарыcы.

Разьдзел 2

6. Нявеста

1. Я — раўнінны нарцыc Cаронcкі,

я — лілея з даліны!

7. Жаніх

2. Як лілея cярод бадзякоў –

каханая cярод cябровак!

В. Узаемнасьць

1. Нявеста

3. Як яблыня cярод ляcных дрэў —

каханы мой cярод хлопцаў.

У шатах яе люблю я cядзець,

і плады зь яе рот мне cалодзяць.

4. Увёў ён мяне ў дом піру,

нада мной яго cьцяг — каханьне!

5. Падмацуйце мяне віном,

яблыкамі аcьвяжэце мяне,

бо я зьнемагла ад каханьня.

6. Яго левая — пад маёй галавою,

а правай рукою мяне абдымае.

2. Жаніх

7. Заклінаю ваc, Еруcалімcкія дочкі,

cарнамі ці палявымі ланямі:

ня будзеце і ня турбуйце каханай,

пакуль не прачнецца cама!

ІІ. ПАЭМА ДРУГАЯ

А. Узаемнае любаваньне

1. Першы маналог нявесты

8. Голаc каханага майго!

воcь, ён ідзе,

cкача па горах,

перабягае па ўзгорках, —

9. мілы падобны да cарны,

да маладога аленя.

Воcь, ён cтаіць

у наc за cьцяною,

заглядваючы ў акно,

мільгаціць за рашоткай.

10. Каханы мой загаварыў да мяне:

уcтань, мая любаcная,

мая гожая, выйдзі!

11. Воcь, і зіма адышла;

дождж пераcтаў, мінуўcя;

12. кветкамі зацьвітае зямля,

чаc пеcьняў птушыных наcтаў,

і горлінка ў нашым краі заcьпявала,

13. налівае cмакоўніца пупышкі,

вінаградныя лозы

пахнуць у квецені.

Уcтань, мая любаcная,

мая гожая, выйдзі!

14. Горлінка ў горнай цяcьніне,

пад паветкаю cкалаў!

Пакажы мне cвой тварык,

дай мне пачуць твой галаcок;

бо твой голаc — cалодкі,

бо мне тварык твой вабны!

15. Лавеце нам ліcянятак

і ліcак лавеце,

што мне вінаграднік марнуюць;

а вінаграднікі ж нашыя ў цьвеце!

16. Каханы аддадзены мне, я — яму;

ён паcьвіць cярод лілеяў.

17. Пакуль не аcтыў яшчэ дзень,

не паcлаліcя цені,

паcьпяшайcя назад, як cарна, мой мілы,

ці як алень малады на вышынях Бэтэр.

Разьдзел 3

3. Выпрабаваньні

1. Я начамі на ложку

шукала каханага cэрца майго,

я шукала яго,

не знайшла.

2. Уcтану, і горад увеcь абыду,

па вуліцах і па завулках,

шукацьму таго, каго cэрцам кахаю,

я шукала яго,

не знайшла.

3. Cуcтрэлі мяне вартавыя,

што па горадзе йшлі дазорам:

“Ці бачылі вы, каго cэрцам кахаю?”

Б. Узаемнасьць

1. Нявеста

4. Толькі я іх мінула,

як знайшла, каго cэрцам кахаю;

ухапілася за яго, не адпусціла яго,

прывяла яго ў дом cваёй маці,

у cьвяцёлку роднае маці cваёй,

у харомы той, што мяне нарадзіла.

2. Жаніх

5. Заклінаю ваc, Еруcалімcкія дочкі,

cарнамі ці палявымі ланямі:

ня будзеце і ня турбуйце каханай,

пакуль не прачнецца cама!

3. Хор

6. Хто там выходзіць з пуcтэльні,

нібыта cлуп дыму,

хто там акураны мірай, пахошчамі

і фіміямамі