Арэхападзенне [Віялета Пачкоўская] (fb2) читать постранично

Влад и мир про Черепанов: Собиратель 4 (Боевая фантастика)

В принципе хорошая РПГ. Читается хорошо.Есть много нелогичности в механике условий, заданных самим же автором. Ну например: Зачем наделять мечи с поглощением душ и забыть об этом. Как у игрока вообще можно отнять душу, если после перерождении он снова с душой. Я так и не понял как ГГ не набирал опыта занимаясь ремеслом, особенно когда служба якобы только за репутацию закончилась и групповое перераспределение опыта уже не работает. Во

подробнее ...

Рейтинг: 0 ( 0 за, 0 против).

pva2408 про Зайцев: Стратегия одиночки. Книга шестая (Героическое фэнтези)

Добавлены две новые главы

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

medicus про Русич: Стервятники пустоты (Боевая фантастика)

Открываю книгу.

cit: "Мягкие шелковистые волосы щекочут лицо. Сквозь вязкую дрему пробивается ласковый голос:
— Сыночек пора вставать!"

На втором же предложении автор, наверное, решил, что запятую можно спиздить и продать.

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

vovih1 про Багдерина: "Фантастика 2024-76". Компиляция. Книги 1-26 (Боевая фантастика)

Спасибо автору по приведению в читабельный вид авторских текстов

Рейтинг: +3 ( 3 за, 0 против).

medicus про Маш: Охота на Князя Тьмы (Детективная фантастика)

cit anno: "студентка факультета судебной экспертизы"

Хорошая аннотация, экономит время. С четырёх слов понятно, что автор не знает, о чём пишет, примерно нихрена.

Рейтинг: +2 ( 2 за, 0 против).

Все впечатления

Арэхападзенне [Віялета Пачкоўская] (fb2) читать постранично

[Настройки текста]

[Cбросить фильтры]

Віялета Пачкоўская

Арэхападзенне

* * *

твае вусны — як комін над хатай маёй бабулі

толькі паліш часцей, чым яна ў печы

твае вусны — як слімак на старой слівіне

пяшчотныя і выкшталцоныя

валасы — як халодныя макароніны

звіваюцца долу, падаюць у міску

ты некалі будзеш з залысінай

як мой дзед, ты й зараз да яго падобны:

стары грыб — худыя ногі, цыгарэта ў зубах

і выключны ўнутраны свет

толькі што не храпеш, але гэта

прыйдзе з часам

прасую твае майкі

гладжу тваю скуру

латаю кішэні, прышываю гузікі

я кожны дзень шчаслівая

бо ты штораніцы просіш есці

а ноччу абдымаеш у сне

я думаю, нам не будзе сумна на пенсіі

пры ўмове, што я не памру

раней ад смеху

а ты кінеш паліць і пачнеш есці суп

бо шчасце — гэта ж як два пальцы

* * *

каб заплюшчыць вочы

не трэба нейкіх надзвычайных высілкаў

толькі стома, вялізная стома

калі ляжу ў цёплым ложку

(лепш за ўсё дома, але неабавязкова)

і фіранка здаецца ветразем

вялікага карабля

калі цені перастаюць пужаць

і ператвараюцца ў таніраванае шкло

ў незамкнёныя дзверы

паміж сёння і заўтра

ты яшчэ нешта мне расказваеш

нейкую надзвычай цікавую гісторыю

а я ўжо сама бяру ўдзел у іншай гісторыі

я ўжо гартаю вялізную кнігу сноў

у пошуках зместу

але па звычцы замаўляю два

з тваім удзелам

бо і ў сне хачу быць побач

ты крыўдуеш

ты надзімаеш вусны

бо не можаш са мной кантактаваць вербальна

але выключаеш лямпу

і сцеражэш маё дыханне

шкарпэткі на падлозе

і зубы на шафцы

а я працягваю праз пакой

свае народжаныя сном шчупальцы

і бараню цябе ад сябе

ад ценяў на сцяне

ад пірацкіх караблёў і сумненняў

мы з табой катаемся на санках

да самага-самага ранку

Віёла

спадар, зайграйце на віёле

дастаньце скрыпку з футарала

яна без вас засумавала

і вабіць вашых рук няволя

спадар, зайграйце на віёле

выправу, бранль у стылі рэгі

вы самі гэтага хацелі

струна і смык ўжо больш за ролі

спадар, зайграйце на віёле

і не заплюшчвайце вачэй

цалуе вас віяланчэль

каленьмі сціснуўшы да болю

спадар, зайграйце на віёле

спадар, зайграйце на віёле…

* * *

архітэктура тваіх касцей

нашмат складанейшая

за шкілет тваёй чарапахі

але, напэўна, прасцейшая

за формулу паху

дажджлівай восеньскай ночы

дзіўныя нейкія сны

спрасоння працягваю руку

і спрабую намацаць

тваю рабрыну

але ты не побач

да цябе пяць прыпынкаў

на падземным каўчэгу

і пяць навучальных дзён

ва ўніверсітэце

да цябе не было людзей

у цябе няма рабрыны

але ёсць выйсце

на правы бок

з яго крыштальным паветрам

гарбатай

цукеркамі

і саплівым носам наўзамен

* * *

пасялюся ў тваім заплечніку

а ты нават не заўважыш

буду кімсьці накшталт дамавіка

шамацець сшыткамі

надкусваць печыва

а неяк па неасцярожнасці

а мо й знарок

засну ўсяродку

і ты знойдзеш мяне на пары па лаціне

ці міфалогіі

возьмеш маленькую на рукі

і панясеш далёка-далёка

за самы далягляд

мы будзем есці хлеб з семкамі

і цалавацца

сярод канваліі і сон-травы

я падарую табе зялёны шарык

патрэбных памераў

і буду шторанку расчэсваць твае валасы

самшытавым грэбнем

а ты мае

сваімі пальцамі

заплятаючы ў іх траву і кавалкі смугі

будзе вецер і драўляная мэбля

ціхая музыка і раскінутыя рукі

я буду заўсёды маленькая

а ты будзеш заўсёды шчаслівы

* * *

Уцякаю ад цябе ў розныя гарады

пакідаючы лужыны 37 памеруй пах парфумы на брукаваных вуліцах

а яшчэ недапалкі й адбіткі пальцаў на поручнях трамваяў і метро

зіма замарожвае выдыхі

робіць коўзкімі ходнікі

і я

Навигация

Последние комментарии

Новое на форуме

Новое в блогах

Впечатления

* * *

* * *

Віёла

* * *

* * *

* * *