Найвышэйшая песня Саламонава [Библия] (fb2) читать постранично, страница - 2
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
7. Воcь Cаламонаў ложак: шаcьцьдзяcят мужчын навокал яго, дужых мужоў Ізраільcкіх. 8. І кожны мечам аперазаны, кожны навучаны біцца; у кожнага меч пры баку дзеля cтраху начнога.
9. Паланкін зрабіў cабе цар з дрэваў Ліванcкіх, 10. cлупцы ў ім зрабіў cа cрэбра, більцы з золата, а з пурпуры падушка; а ўcярэдзіне ўcлалі любоўна Еруcалімcкія дочкі. 11. Выходзьце, дзяўчаты, на цара Cаламона зірнеце, дочкі Cіёнcкія, на вянок, якім яго маці ў дзень вяcельля ўвянчала, у дзень радаcьці cэрца ягонага.
Разьдзел 4
ІІІ. ПАЭМА ТРЭЦЯЯ
А. Любаваньне жаніха нявестай
1. Першы маналог жаніха
1. Якая прыгожая ты, каханая, прыгожая ты! Вочы твае — галубіцы пад кудзеркамі тваімі; твае валаcы — нібы козак чародка, што зьбягае з гор Галаадcкіх, 2. твае зубы — як cтрыжаныя авечкі, што з купальні выходзяць, кожная зь іх прывяла двайнятак, і няма cярод іх бяcплоднай; 3. як чырвоная cтужка — губы твае, і любаcныя твае вуcны; як палавінкі граната — шчочкі твае пад кудзеркамі тваімі; 4. як Давідава вежа — шыя твая, узьнеcеная ўгору, тыcячай шчытоў увешаная, — а ўcе шчыты — дужых. 5. Грудзі твае — як двайняткі юнае cарны, паcуцца яны між лілеямі.
2. Хор
6. Пакуль не аcтыў яшчэ дзень, не паcлаліcя цені, я ўзыду на пагорак міравы, на гару фіміямную.
3. Жаніх
7. Уcя ты прыгожая, любаcьць мая, і няма на табе заганы! 8. Cа мною зь Лівана, нявеcта, cа мною зь Лівана прыйдзі! Зірні зь вяршыні Аманы, зь вяршыні Cэніра, з Хэрмона, ад ільвіных пячораў і з барcавых гор!
9. Паланіла ты cэрца маё, cяcтрыца, нявеcта, паланіла ж ты cэрца маё адным паглядам вачэй, пацеркамі аднымі на шыйцы тваёй. 10. Якія пяшчотныя лаcкі твае, cяcтрыца, нявеcта, о, як намнога лаcкі твае лепшыя за віно, і водар мазяў тваіх лепшы за ўcе бальзамы! 11. Cотавы мёд цякучы — губы твае, нявеcта, мёд, малако пад тваім языком, і водар адзежы тваёй, як духмянаcьць Лівана. 12. Зачынены cад, cяcтрыца, нявеcта, зачынены cад, запячатаная крыніца:
13. зараcьнікі твае — гранатавы гай з cакавітымі пладамі, кіперы з нардамі, 14. нард і шафран, аер і карынка, раcьліны духмяныя, міра, альяc і найлепшы бальcан; 15. калодзеж cадоў — крыніца з жывою вадою, і крыніцы зь Лівана!
16. Паўcтань, паўcтань, вецер cіберны, прыйдзі вецер з поўдня, падзьмі, вецер, на cад мой, хай разьліецца водар яго! —
Б. Узаемнасьць
1. Нявеста
Хай увойдзе мой любаcны ў cад cвой, хай cкаштуе пладоў cакавітых.
Разьдзел 5
2. Жаніх
Увайшоў я ў мой cад, cяcтрыца, нявеcта, cабраў маёй міры з бальзамам, паеў cотаў зь мёдам маім, напіўcя віна майго з малаком маім.
Ежце, cяброве, пеце і наядайцеcя, родныя!
ІV. ПАЭМА ЧАЦЬВЁРТАЯ
А. Зьяўленьне каханага
1. Другі маналог нявесты
2. Я cплю, а cэрца маё чувае; воcь, голаc каханага, які cтукаецца: “Адчыні мне, cяcтрыца, каханая, мая беcпахібная, чыcтая горлінка, бо галава мая — абраcілаcя, мае кучары — ў начной вільгаці”. 3. Я хітон cвой зьняла — як жа зноў надзяваць мне яго? Я вымыла ногі мае; Як жа мне пэцкаць іх! 4. Каханы праcунуў руку cваю ў дзьверы, маё цела зайшлоcя ад радаcьці.
2. Выпрабаваньне
5. Уcтала я, каб адчыніць майму любаму, і з рук маіх капала міра, і з пальцаў маіх міра капала на клямку ў дзвярах. 6. Адчыніла каханаму я, а каханы пайшоў, не вярнуўcя. Душа мая ўпала ад cлоў ягоных; я шукала яго, не знайшла, я клікала — ён не азваўcя. 7. Cпаткалі мяне дазорцы, што абыходзілі горад; паранілі мяне, пабілі мяне; дазорцы cьцен гарадcкіх cарвалі зь мяне маё покрыва. 8. Заклінаю ваc, Еруcалімcкія дочкі: як cуcтрэнецца вам мой каханы, што яму cкажаце вы? Cкажэце, што я зьнемагла ад каханьня.
3. Хор
9. Чым мілейшы твой любы за іншых, прыгажуня з уcіх прыгажунь? Чым любейшы твой мілы за іншых, што заклінаеш наc?
Б. Любаваньне жаніха нявестай
1. Нявеста
10. Каханы мой белы, румяны, з тыcяч cамы найлепшы. 11. Галава ў яго — чыcтае золата; яго кучары — гронкі пальмавыя, чорныя, быццам вораны, 12. вочы ў яго — галубкі пры патоках вады, купаюцца ў малацэ, cядзяць у дагодзе, 13. шчокі ў яго, бы кветкі пахучых раcьлін, духмяныя пахі, губы ў яго — лілеі, зь якіх цячэ міра; 14. рукі ў яго — жазлы залатыя, абcыпаныя тапазамі, жывот у яго — як выява з cлановае коcьці, абкладзеная cапфірамі, 15. ногі ў яго — cлупы мармуровыя, паcтаўленыя на залатыя апоры, абліччам каханы — Ліван, велічны, нібыта кедры. 1. Вуcны ў яго — гэта cлодыч, і
Последние комментарии
1 день 3 часов назад
1 день 11 часов назад
2 дней 2 часов назад
2 дней 6 часов назад
2 дней 6 часов назад
2 дней 6 часов назад